Przypowieść o sieci

Przypowieść o sieci Mat. 13, 47-52

47 Dalej, podobne jest królestwo niebieskie do sieci, zarzuconej w morze i zagarniającej ryby wszelkiego rodzaju.

48 Gdy się napełniła, wyciągnęli ją na brzeg i usiadłszy, dobre zebrali w naczynia, a złe odrzucili.

49 Tak będzie przy końcu świata: wyjdą aniołowie, wyłączą złych spośród sprawiedliwych 50 i wrzucą w piec rozpalony; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.
51 Zrozumieliście to wszystko?» Odpowiedzieli Mu: «Tak jest».

52 A On rzekł do nich: «Dlatego każdy uczony w Piśmie, który stał się uczniem królestwa niebieskiego, podobny jest do ojca rodziny, który ze swego skarbca wydobywa rzeczy nowe i stare»

Jezus porównuje królestwo niebieskie do sieci zarzuconej w morze i zgarniającej wszystkie ryby. Rybacy wyciągają ją, gdy się napełnia. Następnie sortują ryby na dobre i złe. Tak też będzie przy końcu świata (Sąd Ostateczny). Z nieba zejdą aniołowie i złych oddzielą od sprawiedliwych – dobrych.

Dla złych przygotują piec – karę.

Wymowa

Bóg daje ludziom wiarę – zarzuca sieci (metaforycznie), aż do momentu, gdy nadejdzie koniec świata – rozliczenie z grzechów.

Przypowieść wsakzuje także ludzi mądrych w piśmie, którzy mają obowiązek krzewienia wiary wśród ludzi. Są oni porównani do ojców rodziny, a ich wiedza do skarbca pełnego mądrości. Inni mają z niego korzystać.