Oprac.Akt 1Akty 2-3Akty 4-5Interp./Char.Plan/Mini
Plan
1. Gustaw wraca do domu pani Dobrójskiej z nocnej eskapady w Lublinie. Czeka na niego Radost. Czyni mu wymówki.
2. Albin rozmawia z Radostem i zwierza się ze swojej niedoli. Jest nieszczęśliwie zakochany w Klarze, wciąż wzdycha i chodzi umartwiony. Radost radzi mu, aby nie pokazywał swoich żali pannie, ponieważ kobiety wolą wesołych i nie lubią się nudzić.
3. Aniela jest córka gospodyni domu, a jej przyjaciółką jest Klara. Rodzina pragnie wydać Anielę za Gustawa.
4. Albin całuje Klarę w rękę a ona bawi się nim. Jest zapłakany i szlocha, ostrzega, że ukochana zrozumie, co straciła dopiero wtedy, gdy on odejdzie.
5. Klara i Aniela cieszą się, że podjęły decyzję o złożeniu ślubów panieńskich i trzymając się za ręce, ponawiają przysięgę słowami: „Przyrzekam na kobiety stałość niewzruszoną Nienawidzić ród męski, nigdy nie być żoną”.
6. Dobrójska prosi, aby trochę się nim opiekowały, ale one nie zamierzają przed Gustawem tańczyć. Uważają, iż trójka mężczyzn, Albin, Gustaw i Radost tworzą niezłą grupę trzymającą się razem, ale mają ogromne wady.
7. W trakcie rozmowy z kobietami Gustaw ziewał, a chwilę później zasnął. To było oburzające dla pań, które wyszły z pokoju, wyszedł też Albin.
8. W rozmowie Dobrójskiej z Radostem dowiadujemy się o wadach i zaletach Gustawa. Wady, jakie zauważył Radost: roztargnienie, przesadna wesołość i pustota myślenia. Z kolei zalety to dobre serce i mądrość, które mogą w przyszłości zaowocować dobrymi relacjami w małżeństwie.
9. Radost odkrywa przed Gustawem tajemnicę ślubów złożonych przez Anielę i Klarę. Gustaw jest zdziwiony tymi wiadomościami.
10. Gustaw przedstawiał Anieli plany ich ślubu. Ona nie zgadzała się na związek. Gdy zapytał wprost, jak ma zyskać jej względy, odpowiedziała, aby milczał. Gustaw ukląkł i błagał ją o litość, ale Aniela wyszła z pokoju.
11. Klara wymieniała wciąż nowe złe cechy Gustawa, a wśród nich najważniejsze to nazwanie Gustawa: człowiekiem próżnym i zakochanym w sobie.
12. Gustaw próbuje przemówić do Albina, lecz chłopak zapłakany nie chce tego słuchać. W końcu Gustaw opuszcza pokój, bo nie może z Albinem dojść do porozumienia.
13. Gdy pojawia się Klara, Albin szlocha i wzdycha, wyznaje jej miłość i wiernopoddaństwo. Z kolei Klara właśnie tego u niego nie lubi i mówi mu, iż ma dosyć jego uległości i płaczów.
14. W rozmowie z Anielą Gustaw wprowadza w życie swój podstępny plan. Opowiada Anieli swoją historię miłości do Anieli, ale nie do niej. Nie podoba się to uczucie Radostowi, który każe mu żenić się z nią. Wcześniej jednak poznał inną Anielę, lecz wuj nie zgodził się na jego związek z nią.
15. Gustaw rzucił się do nóg Radostowi w obecności Anieli i zaczął błagać o wybaczenie. Jednocześnie podpowiadał wujowi, że powinien teraz łajać go i krytykować. Podstępnie chciał potwierdzić tym swoje zwierzenia wobec Anieli.
16. Radost dogonił Gustawa i koniecznie chciał rozmówić się z nim. Gucio jednak nie miał zamiaru wyprowadzać go z błędu i zdawkowo znów prosił o wybaczenie.
17. Gustaw przyznaje w obecności lokaja, iż jest zakochany w Anieli. Ma przygotowaną kolejną intrygę, aby zbliżyć się do niej. Jan zawiązuje mu ramię, a Gustaw udaje rannego do tego stopnia, że nie potrafi pisać samodzielnie.
18. W rozmowie z Albinem Gustaw prosi, aby wykonał jego dwa polecenia, mianowicie nie może odzywać się do Klary ani słowem cały dzień, a także wzdychać i płakać.
19. Gustaw prosi Anielę, aby pomogła mu napisać list do ukochanej, co też ona bez słowa czyni. Gustaw „wznosi się na wyżyny” sentymentalne, dyktując jej kilka zdań. Kłamie także, że Radost z zemsty za postępowanie Gustawa zaplanował ożenić się Klarą.
20. Aniela z Gustawem kończą pisać list. W pewnym momencie usłyszeli czyjeś kroki, więc Gustaw uciekł. List do fikcyjnej „Anieli” pozostawił narzeczonej.
21. Klara zwierzała się ciotce ze swego złego losu. Nie chciała być wydana za Radosta. Z kolei ciotka zauważyła, iż dziewczyna teraz powinna żałować tonu i relacji, jakimi darzyła Albina.
22. Radost rozmawia z Klarą, ale nic z tego, co mówiła nie rozumiał. Odgrażała się, iż jeśli potencjalny mężczyzna weźmie ją za żonę bez jej miłości, zemści się na nim. W pewnym momencie Radost próbował wziąć ją za ręką, ale Klara wybuchła płaczem.
23. Albin stał się ostatnią deską ratunku dla Klary, co przyznaje w rozmowie z Anielą.
24. Gustaw zaklina go, iż jeszcze będzie miał z pewnością okazję porozmawiać z Klarą i wówczas również ma nic nie mówić, tylko „Tak” lub „Nie”. Albin godzi się na takie warunki.
25. Klara specjalnie weszła do pokoju, aby porozmawiać z Albinem. Gustaw prosił go, aby nie odzywał się i oszczędzał słowa. Bez żadnych ceremonii zaczął zwracać się do Klary per „stryjenko”.
26. Klara wyznaje Albinowi, iż wkrótce zostanie zmuszona do wyjścia za mąż za Radosta, ale chyba prędzej popełni samobójstwo. Albin wybiega w poszukiwaniu stryja Gustawa, aby wyzwać go na pojedynek.
27. Gustaw wyznaje prawdę Anieli. Wyznał jej miłość i fakt, iż to ona jest tą jedyną, ukochaną Anielą.
28. Albin wyzywa na pojedynek Radosta, a ten nie ma pojęcia, o co chodzi. W dodatku Albin zapewnia, iż Radost dostanie rękę Klary po jego śmierci. Wreszcie odzywa się Gustaw i wyjaśnia wszystkie swoje kłamstwa i podstęp. Wszystko kończy się szczęśliwie podziękowaniem Gustawa stryjowi.
29. Wszystko kończy się szczęśliwie podziękowaniem Gustawa stryjowi i wyjaśnieniami.
Mini streszczenie
Gustaw wraca do domu pani Dobrójskiej z nocnej eskapady w Lublinie. Czeka na niego Radost. Czyni mu wymówki. Albin rozmawia z Radostem i zwierza się ze swojej niedoli. Jest nieszczęśliwie zakochany w Klarze, wciąż wzdycha i chodzi umartwiony. Radost radzi mu, aby nie pokazywał swoich żali pannie, ponieważ kobiety wolą wesołych i nie lubią się nudzić. Aniela jest córka gospodyni domu, a jej przyjaciółką jest Klara. Rodzina pragnie wydać Anielę za Gustawa.
Albin całuje Klarę w rękę a ona bawi się nim. Jest zapłakany i szlocha, ostrzega, że ukochana zrozumie, co straciła dopiero wtedy, gdy on odejdzie.
Klara i Aniela cieszą się, że podjęły decyzję o złożeniu ślubów panieńskich i trzymając się za ręce, ponawiają przysięgę słowami: „Przyrzekam na kobiety stałość niewzruszoną Nienawidzić ród męski, nigdy nie być żoną”.
Dobrójska prosi, aby trochę się nim opiekowały, ale one nie zamierzają przed Gustawem tańczyć. Uważają, iż trójka mężczyzn, Albin, Gustaw i Radost tworzą niezłą grupę trzymającą się razem, ale mają ogromne wady. W trakcie rozmowy z kobietami Gustaw ziewał, a chwilę później zasnął. To było oburzające dla pań, które wyszły z pokoju, wyszedł też Albin. W rozmowie Dobrójskiej z Radostem dowiadujemy się o wadach i zaletach Gustawa. Wady, jakie zauważył Radost: roztargnienie, przesadna wesołość i pustota myślenia. Z kolei zalety to dobre serce i mądrość, które mogą w przyszłości zaowocować dobrymi relacjami w małżeństwie.
Radost odkrywa przed Gustawem tajemnicę ślubów złożonych przez Anielę i Klarę. Gustaw jest zdziwiony tymi wiadomościami. Gustaw przedstawiał Anieli plany ich ślubu. Ona nie zgadzała się na związek. Gdy zapytał wprost, jak ma zyskać jej względy, odpowiedziała, aby milczał. Gustaw ukląkł i błagał ją o litość, ale Aniela wyszła z pokoju. Klara wymieniała wciąż nowe złe cechy Gustawa, a wśród nich najważniejsze to nazwanie Gustawa: człowiekiem próżnym i zakochanym w sobie.
Gustaw próbuje przemówić do Albina, lecz chłopak zapłakany nie chce tego słuchać. W końcu Gustaw opuszcza pokój, bo nie może z Albinem dojść do porozumienia.
Gdy pojawia się Klara, Albin szlocha i wzdycha, wyznaje jej miłość i wiernopoddaństwo. Z kolei Klara właśnie tego u niego nie lubi i mówi mu, iż ma dosyć jego uległości i płaczów.
W rozmowie z Anielą Gustaw wprowadza w życie swój podstępny plan. Opowiada Anieli swoją historię miłości do Anieli, ale nie do niej. Nie podoba się to uczucie Radostowi, który każe mu żenić się z nią. Wcześniej jednak poznał inną Anielę, lecz wuj nie zgodził się na jego związek z nią. Gustaw rzucił się do nóg Radostowi w obecności Anieli i zaczął błagać o wybaczenie. Jednocześnie podpowiadał wujowi, że powinien teraz łajać go i krytykować. Podstępnie chciał potwierdzić tym swoje zwierzenia wobec Anieli.
Radost dogonił Gustawa i koniecznie chciał rozmówić się z nim. Gucio jednak nie miał zamiaru wyprowadzać go z błędu i zdawkowo znów prosił o wybaczenie.
Gustaw przyznaje w obecności lokaja, iż jest zakochany w Anieli. Ma przygotowaną kolejną intrygę, aby zbliżyć się do niej. Jan zawiązuje mu ramię, a Gustaw udaje rannego do tego stopnia, że nie potrafi pisać samodzielnie. W rozmowie z Albinem Gustaw prosi, aby wykonał jego dwa polecenia, mianowicie nie może odzywać się do Klary ani słowem cały dzień, a także wzdychać i płakać.
Gustaw prosi Anielę, aby pomogła mu napisać list do ukochanej, co też ona bez słowa czyni. Gustaw „wznosi się na wyżyny” sentymentalne, dyktując jej kilka zdań. Kłamie także, że Radost z zemsty za postępowanie Gustawa zaplanował ożenić się Klarą. Aniela z Gustawem kończą pisać list. W pewnym momencie usłyszeli czyjeś kroki, więc Gustaw uciekł. List do fikcyjnej „Anieli” pozostawił narzeczonej. Klara zwierzała się ciotce ze swego złego losu. Nie chciała być wydana za Radosta. Z kolei ciotka zauważyła, iż dziewczyna teraz powinna żałować tonu i relacji, jakimi darzyła Albina.
Radost rozmawia z Klarą, ale nic z tego, co mówiła nie rozumiał. Odgrażała się, iż jeśli potencjalny mężczyzna weźmie ją za żonę bez jej miłości, zemści się na nim. W pewnym momencie Radost próbował wziąć ją za ręką, ale Klara wybuchła płaczem. Albin stał się ostatnią deską ratunku dla Klary, co przyznaje w rozmowie z Anielą.
Gustaw zaklina go, iż jeszcze będzie miał z pewnością okazję porozmawiać z Klarą i wówczas również ma nic nie mówić, tylko „Tak” lub „Nie”. Albin godzi się na takie warunki.
Klara specjalnie weszła do pokoju, aby porozmawiać z Albinem. Gustaw prosił go, aby nie odzywał się i oszczędzał słowa. Bez żadnych ceremonii zaczął zwracać się do Klary per „stryjenko”. Klara wyznaje Albinowi, iż wkrótce zostanie zmuszona do wyjścia za mąż za Radosta, ale chyba prędzej popełni samobójstwo. Albin wybiega w poszukiwaniu stryja Gustawa, aby wyzwać go na pojedynek.
Gustaw wyznaje prawdę Anieli. Wyznał jej miłość i fakt, iż to ona jest tą jedyną, ukochaną Anielą. Albin wyzywa na pojedynek Radosta, a ten nie ma pojęcia, o co chodzi. W dodatku Albin zapewnia, iż Radost dostanie rękę Klary po jego śmierci. Wreszcie odzywa się Gustaw i wyjaśnia wszystkie swoje kłamstwa i podstęp. Wszystko kończy się szczęśliwie podziękowaniem Gustawa stryjowi.
Wszystko kończy się szczęśliwie podziękowaniem Gustawa stryjowi i wyjaśnieniami.
Oprac.Akt 1Akty 2-3Akty 4-5Interp./Char.Plan/Mini