Oprac.Akt 1Akty 2-3Akty 4-5Interp./Char.Plan/Mini
Akt 2
Scena pierwsza
Dobrójska, Radost
Rozmawiają na temat wad i zalet Gustawa. Wady, jakie zauważył Radost: roztargnienie, przesadna wesołość i pustota myślenia. Z kolei zalety to dobre serce i mądrość, które mogą w przyszłości zaowocować dobrymi relacjami w małżeństwie.
Skarży się też na chłód Anieli wobec Gustawa, kocha go jak własnego syna. Dobrójska zauważa, iż bratanek robi ze stryjem to, co chce. Daje przykład ślubów złożonych przez panny jako dowód braku ich przychylności. Dobrójska wie o ślubach Anieli i Klary, ale uważa, iż dowodzą one raczej zdziecinnienia panien i nie należy tego traktować poważnie. Chce także porozmawiać z Gustawem.
Scena druga
Radost
Po wyjściu z pokoju Radosta zastanawia się sam nad postępowaniem z Gustawem. Najchętniej związałby go i doprowadził przed ołtarz.
Scena trzecia
Radost, Gustaw
Do pokoju wchodzi Gustaw i zaczynają męską rozmowę. Z początku Gustaw tłumaczy swoje zachowanie nudą i oschłym traktowaniem przez Anielę. Później dziękuje stryjowi za rady i obiecuje poprawę. Dziewczęta jednak same nie wiedzą, czego lub jakiego chcą widzieć w nim człowieka. Raz narzekają, że jest za wesoły, a gdy jest smutny, twierdzą, że jest zarozumiały.
Sam więc nie wie, jak ma się zachowywać, aby były zadowolone z jego towarzystwa. W dodatku z Anielą rozmawiał już na wszystkie znane jej tematy. Czuje jednak, iż w ogóle nie wywarł na niej wrażenia i jest jej obojętny. Wtedy Radost odkrywa przed nim tajemnicę ślubów złożonych przez Anielę i Klarę. Gustaw jest zdziwiony tymi wiadomościami.
Scena czwarta
Aniela, Klara, Gustaw
Po raz pierwszy Gustaw próbował nawiązać dialog z Anielą, ale wciąż przeszkadzała mu w tym Klara, odpowiadając za Anielę. Podczas gdy Aniela haftowała, Gustaw starał się być bardzo miły. Poprosił nawet, aby przestali się na siebie boczyć i kłócić. Aniela poprosiła o pokój miedzy nimi i wszystko poszłoby lepiej, gdyby nie wtrącenia Klary. Gustaw był opryskliwy wobec niej, podziwiał spokój i opanowanie Anieli.
W końcu młodzieniec nie wytrzymał i spytał o śluby, jakie złożyły panny.Powołał się na Albina, że niby od niego dowiedział się o tym. Klara przytaknęła, iż postanowiła nie kochać mężczyzn i przysięgi dotrzyma i wreszcie sobie poszła, a Gustaw mógł zostać z Anielą.
Scena piąta
Aniela, Gustaw
Aniela nie przyznała się do ślubów, ale potwierdziła, iż nie ma zamiaru wychodzić jeszcze za mąż. Powiedziała to wówczas, gdy Gustaw przedstawiał jej plany ich ślubu, chęci i intencji obu ich rodzin, aby młodzi połączyli się.
Był przy tym bardzo delikatny i przybliżał się do dziewczyny. Ona jednak ze spokojem odpowiadała mu negatywnie. Gdy zapytał wprost, jak ma zyskać jej względy, odpowiedziała, aby milczał. Wówczas ukląkł i błagał ją o litość, ale Aniela wyszła z pokoju, za to wróciła Klara.
Scena szósta
Gustaw, Klara
Klara rozpoznała dobrze sytuację, ale Gustaw nie chciał się przyznać do tego, że klęczał przez ukochaną, obawiając się odrzucenia. Próbował także namówić przyjaciółkę Anieli, aby wstawiła się u niej za nim, bez skutku. Klara zupełnie bezbronnego miała go przed sobą i chciała z tego faktu skorzystać jak najlepiej. Wymieniała zatem wciąż nowe złe cechy młodzieńca, a wśród nich najważniejsze to nazwanie Gustawa: człowiekiem próżnym i zakochanym w sobie.
Scena siódma
Gustaw
Pozostając sam, oburzony na takie postępowanie panien wobec niego, z urażoną godnością Gustaw wymyśla pierwszy podstęp, ponieważ nie chce być traktowany tak jak Albin.
Gdy jeszcze zastanawia się nad działaniami, wymyśloną historią, do pokoju przychodzi Albin.
Scena ósma
Gustaw, Albin
Gustaw jest trochę zły na Albina, ponieważ dzięki jego postawie Klara ma przewagę nad nimi – mężczyznami i nastawia przeciwko niemu Anielę. Gdyby tak Albin się zmienił, przestał wzdychać i płakać. Gustaw próbuje przemówić do Albina, lecz chłopak zapłakany nie chce tego słuchać. W końcu Gustaw opuszcza pokój, bo nie może z Albinem dojść do porozumienia.
Scena dziewiąta
Albin, Klara
Gdy pojawia się Klara, Albin szlocha i wzdycha, wyznaje jej miłość i wiernopoddaństwo. Z kolei Klara właśnie tego u niego nie lubi i mówi mu, iż ma dosyć jego uległości i płaczów. Obserwujemy też przypadek, gdy Klarze wypada z dłoni kłąbek a Albin natychmiast chwyta go i podaje ukochanej. Dziewczyny marzy, aby kiedyś doszło do podobnej sytuacji, a Albin nie będzie pędził jej z pomocą.
Z kolei młodzieniec nie widzi nic w tym złego, bo przecież kocha ją i pragnie spełniać wszystkie jej kaprysy. Gdy stał się nieco odważniejszy, wspomniał na rozmowę z Gustawem i wyznał, jak tamten kazał się mu zachowywać. Klara skrytykowała go i kazała odejść i Albin odszedł. Klara nie mogła z jednej strony nadziwić się uczuciu i zachowania Albina, ale z drugiej strony ta uległość młodzieńca ja od niego odpychała.
Akt 3
Scena pierwsza
Aniela, Gustaw
W rozmowie z Anielą Gustaw wprowadza w życie swój podstępny plan. Opowiada Anieli swoją historię miłości do Anieli, ale nie do niej. Nie podoba się to uczucie Radostowi, który każe mu żenić się z nią. Wcześniej jednak poznał inną Anielę, lecz wuj nie zgodził się na jego związek z nią. Jest bardzo okrutny i nieczuły dla niego oraz jego wybranki serca. Gustaw robi wszystko, aby wzbudzić w narzeczonej litość i współczucie.
Do Anieli Dobrójksiej poczuł od razu braterskie uczucia nie tylko z powodu zbieżności imion, ale położenia. Aniela bowiem też ma wyjść za mąż za kogoś obcego jej sercu. Opowiada także o pojedynku, jaki miał stoczyć Radost z ojcem ukochanej. Opowieść, kłamliwa i zmyślona, zrobiła na pannie Anieli ogromne wrażenie. Rzeczywiście niemal zapłakała nad losami Gustawa, którego wcześniej odrzucała i nazwała pyszałkiem.
Wymusił też na niej obietnicę pomocy Anieli w jego sprawie. Prosi, by ona oficjalnie odmówiła mu ręki, gdy dojdzie do zakończenia ich pobytu i oficjalnych oświadczyn. Póki co ma wszystko zachować w tajemnicy. Gdy pojawia się Radost, widzi ich pożegnalny pocałunek i jest zadowolony.
Scena druga
Aniela, Gustaw, Radost
Gdy Radost z zadowoleniem klaskał w dłonie, Gustaw rzucił mu się do nóg i zaczął błagać o wybaczenie. Jednocześnie podpowiadał wujowi, że powinien teraz łajać go i krytykować. Gustaw podstępnie chciał potwierdzić tym samym swoje zwierzenia wobec Anieli. Narzekał, iż stryj chce jego śmierci, a Radost zupełnie nie rozumiał sytuacji. Z kolei Anieli wydawało się wszystko jasne.
Scena trzecia
Aniela, Gustaw
Gdy stryj uciekł, Aniela została sama z Gustawem. Wmówił jej, iż jest jedyną osobą, jaka została mu na tym świecie, która jest w stanie mu pomóc. Z kolei Aniela uważała, iż Radost rzeczywiście jest impulsywny i zaborczy, zmusza Gustawa, aby żenił się z nią, pomimo jego miłości do innej.
Scena czwarta
Aniela
Dziewczyna pozostała sama w pokoju i rozmyśla o złożonych ślubach. Widziała “prawdziwe oblicze uczucia” i teraz waha się czy postępuje dobrze, odrzucając miłość. Skoro to takie szlachetne uczucie, dlaczego miałaby z niego rezygnować, przecież także chciałby być szczęśliwą?
Scena piąta
Aniela, Klara, a później Radost i Gustaw
Aniela opowiedziała o wszystkich wydarzeniach Klarze i stosunku do zakochanych Radosta. Klara doradzała jej, aby nie angażowała się w te sprawy pomiędzy Gustawem i jego wujem.
Właśnie nadchodził ten ostatni, gdy panny uciekły i Gustaw zobaczywszy wuja, także próbował uciec.
Scena szósta
Radost, Gustaw
Radost dogonił Gustawa i koniecznie chciał rozmówić się z nim. Gucio jednak nie miał zamiaru wyprowadzać go z błędu i zdawkowo znów prosił o wybaczenie. Ponadto namówił go, aby stryj żenił się z Klarą, gdyż Albin zakochał się w Anieli. Na pytanie o stosunki z Anielą odrzekł, iż pomiędzy nimi działa magnetyzm serc, zakochał się w Anieli i robi wszystko, by i ona go pokochała.
Oprac.Akt 1Akty 2-3Akty 4-5Interp./Char.Plan/Mini