Przypowieść o zaginionej owcy

Przypowieść o zaginionej owcy Łukasz 15, 1-7

1 Zbliżali się do Niego wszyscy celnicy i grzesznicy, aby Go słuchać.

2 Na to szemrali faryzeusze i uczeni w Piśmie: «Ten przyjmuje grzeszników i jada z nimi».

3 Opowiedział im wtedy następującą przypowieść:

4 «Któż z was, gdy ma sto owiec, a zgubi jedną z nich, nie zostawia dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustyni i nie idzie za zgubioną, aż ją znajdzie?

5 A gdy ją znajdzie, bierze z radością na ramiona

6 i wraca do domu; sprasza przyjaciół i sąsiadów i mówi im: “Cieszcie się ze mną, bo znalazłem owcę, która mi zginęła”.

7 Powiadam wam: Tak samo w niebie większa będzie radość z jednego grzesznika, który się nawraca, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują nawrócenia.

Jezus rozmawiał z celnikami i grzesznikami, za co faryzeusze mieli do niego pretensje. Wtedy Jezus opowiedział o pastrzeu, który miał sto owiec. Jedna mu zaginęła, wówczas pozostawił stado 99. owiec i poszedł szukać tej jednej. Gdy ją znalazł, cieszył się bardzo i chwalił znajomym.

Wymowa

Pasterzem jest Bóg a owcami ludzie. Pan bardzo cieszy się z nawrócenia grzesznika lub niewierzącego. Nawrócony wywołuje w Nim większą radość niż 99. sprawiedliwych – oni nie potrzebują nawrócenia…