Przypowieść o chwaście

Przypowieść o chwaście Mat. 13, 24-30

24 Inną przypowieść im przedłożył: «Królestwo niebieskie podobne jest do człowieka, który posiał dobre nasienie na swej roli.25 Lecz gdy ludzie spali, przyszedł jego nieprzyjaciel, nasiał chwastu między pszenicę i odszedł.

26 A gdy zboże wyrosło i wypuściło kłosy, wtedy pojawił się i chwast.

27 Słudzy gospodarza przyszli i zapytali go: “Panie, czy nie posiałeś dobrego nasienia na swej roli? Skąd więc wziął się na niej chwast?”

28 Odpowiedział im: “Nieprzyjazny człowiek to sprawił”. Rzekli mu słudzy: “Chcesz więc, żebyśmy poszli i zebrali go?”

29 A on im odrzekł: “Nie, byście zbierając chwast nie wyrwali razem z nim i pszenicy.

30 Pozwólcie obojgu róść aż do żniwa; a w czasie żniwa powiem żeńcom: Zbierzcie najpierw chwast i powiążcie go w snopki na spalenie; pszenicę zaś zwieźcie do mego spichlerza”».

Jezus porównuje tu króleswo niebieskie z człowiekiem, który zasiał dobre nasiona na swojej ziemi. Podczas snu przyszli źli ludzie i zasiali między pszenicę ziarna chwastów.

Gdy urosło zboże, chwasty zaczęły zagłuszać je. Pracowanicy gospodarza chcieli wyrwać chwasty, lecz pan im zabronił w obawie, aby wraz z chwastami nie wyrwali zboża – wyrządziliby wówczas wiele szkód.

Nakazał im zaczekać na okres żniw. Wtedy wyrwane chwasty miały zostać oddzielone od zboża i spalone na stosie a ziarno zabrane do spichlerzy.

Wymowa

Bóg zasiewa wśród ludzkich umysłów przykazania i wiarę. Szatan z kolei zasiewa chwasty – zło. Wierzący i przestrzegający przykazań mogą liczyć na życie wieczne, chwasty – ludzie ulegający złu – będą potępieni.

Wszystko stanie się jasne podczas żniw – Sądu Ostatecznego. Przybędą na ziemię żniwiarze – aniołowie. To oni zbiorą wszystkich złych ludzi i wrzucą do ognia “a tam będzie płacz i zgrzyanie zębów” (Mat. 13, 42-43).