Oprac.Szklane domyNawłoćWiatr od wschoduPlan/Mini.
Plan “Przedwiośnia”
1. Seweryn Baryka był urzędnikiem przemysłu naftowego w Baku. Należał do ludzi, którzy potrafili zrobić karierę w carskiej Rosji. Swoją żonę poznał wówczas, kiedy przyjechał do rodzinnego kraju specjalnie w tym celu, aby się ożenić.
2. Seweryn dbał o pamiętnik z powstania 1831 roku. Na stronie trzydziestej siódmej było napisane, iż wśród 15 obywateli na Rusi popierających powstanie listopadowe, znalazł się Kalikst Baryka, dziedzic Sołowijówki – dziad Seweryna Baryki.
3. Ciężko pracował kampanii naftowej i doskonale zarabiał. Miał w bankach na koncie, na czarną godzinę kilkaset tysięcy rubli.
4. Cezary otrzymał promocję do piątej klasy i skończył czternasty roku życia, gdy wybuchła I wojna światowa. Ojciec jako oficer zapasowy-rezerwowy został powołany do wojska i wysłany na front. Cezary miał ogromny respekt i szacunek dla ojca. Gdy ten wyjechał, młodzieniec z czasem ignorował polecenia matki.
5. Budował skrytki w jaskiniach, gdzie schował stary rewolwer i kinżał. Wraz z kolegami dokonywał napaści na tatarskich czy ormiańskich burżujów. Matka nie była w stanie utrzymać syna w domu.
6. Jadwiga Baryka często wspominała swoją pierwszą miłość Szymona Gajowca. Myśl o nim, jego oczach, dodawała jej sił do przetrwania. Pamiętała o spacerach z Szymonem i o wszystkich historiach, jakie jej opowiadał, patriotach uciskanych i katowanych, przelanej polskiej krwi. Miała wyrzuty sumienia, iż zdradziła go.
7. Przed wyruszeniem na front Seweryn wypłacił pieniądze z konta bankowego. Część majątku zamienił na złoto i kosztowności, a następnie zakopał w piwnicy, aby mogli z tego korzystać w razie potrzeby. Czarek dbał o to, by konto w banku topniało.
8. Po trzech latach słuch po ojcu zaginął. Ostatnie informacje dotyczyły ran odniesionych w bitwie. Czarek zapomniał o ojcu, a stawał się zarozumiały i samowolny.
9. W roku 1917 do Baku dotarła rewolucja. Pewnego dnia Cezary z kolegami paradowali bez mundurków po mieście. Pech chciał, iż natknęli się na dyrektora gimnazjum. Na jego pytanie, dlaczego chodzą bez mundurków, Cezary uderzył go w prawe i lewe ucho szpicrutą. Został za to ukarany wydaleniem z gimnazjum z „wilczym biletem”.
10. Pewnego razu pojawił się w Baku komisarz, był polskiego pochodzenia. Uciszył w ten sposób niesnaski pomiędzy Tatarami i Ormianami zamieszkującymi Baku, którzy walczyli między sobą o panowanie w mieście. Czarek często bywał na mityngach i chłonął ideały rewolucji. Był obecny także na egzekucjach białogwardzistów, generałów i innych skazanych przez rewolucjonistów.
11. Cezary zdradził władzy ukryty w piwnicy skarb. Patrzył dumnie, gdy wynoszono skarb jego ojca. Gdy zziajany wracał w kolejne dni na obiad, nie interesował się jego pochodzeniem.
12. Jadwiga nie jadła i mizerniała. Wyprawiała się za miasto w tajemnicy po skarb, za który kupowała jedzenie, a na pytania o pochodzenie odpowiadała Czarkowi, że to znajomości. Zarekwirowano im mieszkanie i wprowadzono nowych lokatorów.
13. Za ukrywanie uchodźców, księżniczek, rewolucjoniści przesłuchiwali Jadwigę i torturowali. Musiała zdradzić również miejsce schowka, gdzie za miastem ukrywała skarb. Skazano ją na przymusowe prace w porcie. Przez nie zmarła z wycieńczenia.
14. W marcu 1918 roku Ormianie dokonali rzezi Tatarów, spalili meczety. Tatarzy zwrócili się z prośbą do kalifa. Armia turecka z Nuri-Paszą wkroczyła do miasta. Rozpętało się piekło wojny domowej.
15. Pewnego razu Cezary miał rewizję i zginąłby, gdyby nie legitymacja obywatela Polski.
16. Seweryn Baryka powrócił do Baku i odnalazł syna, udając żebraka. Cezary pewnej nocy zbliżył się do niego i rozpoznał w nim ojca. Obaj bardzo się ucieszyli.
17. Cezary z ojcem tułali się po Baku, zbierając pieniądze na podróż i życie. Mieli jechać do Moskwy. Seweryn chorował, tęsknił za aspiryną, która postawiłaby go na nogi. Była w walizce. W końcu jednak doczekali się podróży.
18. Podczas podróży opowiadał Cezaremu opowieść o szklanych domach, które stawia jeden z ich krewnych. Wynalazł metodę pozyskiwania piasku z wydm morskich. Z niego wypala szkło, a ze szkła tafle, ściany domów.
19. Podróż do Charkowa była torturą z racji przeludnienia wagonów. Co rusz maszynista zatrzymywał pociąg, żądając zapłaty za dalszą jazdę.
20. Całe tygodnie trwało oczekiwanie na pociąg do ojczyzny. W tym czasie Seweryn rozchorował się.
21. W trakcie postojów ksiądz przyprowadził lekarza. Seweryn dusił się i kaszlał. Umierał i śmierci tej Cezary nie mógł się przeciwstawić.
22. Gajowiec pomógł Cezaremu, ofiarując pracę w biurze i kierując do niego wyższych oficerów na korepetycje z języka rosyjskiego.
23. Czarek poszedł na wojnę polsko-bolszewicką. Uratował życie Hipolitowi Wielosławskiemu. Cezary przedostał się przez linię frontu i wyniósł na swoich plecach Hipolita, narażając się na utratę życia.
24. Hipolit zaproponował, by Cezary udał się do niego do majątku Nawłoć koło Częstochowy na odpoczynek.
25. Podczas przejażdżki Czarek poznał Laurę Kościaniecką. Wdowę, o której rękę starał się bogaty Barwicki. Zaprosiłą ich na śniadanie.
26. Wanda Okszyńska miała 16 lat, a nie mogła zdać do następnej klasy, bo nie potrafiła zapamiętać tabliczki mnożenia, ani wyrazów obcych. Za to doskonale grała na pianinie.
27. Cezary wraz z Karoliną często bawią się w ganianego po strychach, polach. Czasem przytulają się do siebie. Podglądała ich zazdrosna i zakochana w Czarku Wanda.
28. Podczas przygotowań w Odolanach Cezary wdał się w romans z Laurą Kościaniecką. Odkryła to podczas balu Karolina.
29. Ksiądz wezwał do siebie Cezarego i natychmiast kazał iść ze sobą do pokoju Karoliny. Ona umierała właśnie. Została otruta przez Wandę. Ksiądz udzielił im ślubu przed śmiercią dziewczyny.
30. Barwicki odkrywa amory Cezarego i dochodzi do bójki. Laura staje po stronie Barwickiego, wskazując na Barykę jako intruza. Czarek uderza ją i tak kończy się ich romans.
31. Cezary przeniósł się na Chłodek. Mieszkał tam ekonomi z żoną, Gruboszewski. Był niechętny Cezaremu, podejrzewał, że ten chce jego posady.
32. Czarek wraca do Warszawy i nawiązuje ponownie kontakt z Gajowcem. Ten opowiada mu o wielkich polskich naukowcach: Marianie Bohuszu – przyrodniku, Stanisławie Krzemińskim – historyku, Edwardzie Abramowskim – filozofie.
33. Gajowiec pisał książkę o współczesnej Polsce. Jej obraz był przykry, brak prawa, duża ilość obcych obywateli, nędza, zacofanie ekonomiczne. Potrzebował do tego Cezarego, który zbierał dane statystyczne i opracowywał rozdziały.
34. Baryka stał się przyjacielem komunisty Lulka. Zwierzał mu się z pobytu w Leńcu i Nawłoci.
35. Lulek zaprasza Cezarego na konferencję organizacyjno-informacyjną komunistów, która ma się odbyć kolejnego dnia. Cezary może posłuchać i dowiedzieć się prawdy o współczesnej Polsce.
36. Wielka manifestacja robotników maszeruje na Belweder. Wśród protestujących idzie z boku Cezary.
Mini streszczenie “Przedwiośnia”
Seweryn Baryka był urzędnikiem przemysłu naftowego w Baku. Należał do ludzi, którzy potrafili zrobić karierę w carskiej Rosji. Swoją żonę Jadwigę poznał w kraju ojczystym. Dbał o pamiętnik z powstania 1831 roku. Ciężko pracował dla kampanii naftowej. Gdy wybuchła I wojna światowa, jako został wysłany na front. Cezary – 14-letni syn Seweryna – zapomniał o samodyscyplinie. Wraz z kolegami dokonywał napaści na tatarskich lub ormiańskich burżujów. Matka nie była w stanie utrzymać go w domu. Czarek dbał o to, by konto w banku topniało. W roku 1917 do Baku dotarła rewolucja. Cezary pobił dyrektora gimnazjum i został z niego wyrzucony z “wilczym biletem”. Zaprzyjaźnił się z komisarzem polskiego pochodzenia, reprezentantem komunistów. Często bywał na mityngach i chłonął ideały rewolucji, zdradził władzy ukryty w piwnicy skarb. Jadwiga nie jadła i mizerniała, postarzała się ze zgryzoty. Za ukrywanie uchodźców, księżniczek, rewolucjoniści przesłuchiwali Jadwigę i torturowali. Skazano ją na przymusowe prace w porcie. Przez nie zmarła z wycieńczenia. W marcu 1918 roku Ormianie dokonali rzezi Tatarów. Rozpętało się piekło wojny domowej. Cezary uniknął śmierci dzięki legitymacji obywatela Polski. Seweryn Baryka powrócił do Baku z Legionów Piłsudskiego i odnalazł syna. Mieli jechać do Moskwy a stamtąd do Charkowa na Ukrainie. Trwało to kilka miesięcy. Podczas podróży do Charkowa ojciec opowiadał Cezaremu o szklanych domach stawianych w Polsce przez ich krewnego. Chciał zachęcić syna do powrotu do ojczyzny. Seweryn dusił się i kaszlał, a w końcu podróży zmarł. Gajowiec pomógł Cezaremu w Warszawie, ofiarując pracę w biurze i kierując do niego wyższych oficerów na korepetycje z języka rosyjskiego. Czarek rozpoczął studia medyczne, ale wkrótce poszedł na wojnę polsko-bolszewicką. Uratował życie arystokracie i koledze ze studiów Hipolitowi Wielosławskiemu. Ten z wdzięczności zaprosił Czarka do swego majątku Nawłoć koło Częstochowy. Podczas przejażdżki Czarek poznał Laurę Kościaniecką, młodą wdowę i narzeczoną, miał z nią romans zakończony bijatyką z narzeczonym Barwickim. W Nawłoci zakochały się w nim młode panny Karolina Szarłatowiczówna i Wanda Okszyńska – nastolatka niedorozwinięta umysłowo. Z zazdrości o Czarka otruła Karolinę, podając jej strychninę w napoju. Cezary przeniósł się na krótko na Chłodek, majątek Hipolita zarządzany przez Gruboszewskich. Poznał tam ciężką sytuację chłopów. Potem wrócił do Warszawy i do pracy u Gajowca. Zbierał materiały statystyczne do książki. Poznał w tym czasie komunistę Lulka, studenta historii. Brał udział w zebraniu komunistów, podczas którego dowiedział się prawdy o nędzy życia robotników, polityce i zbrodniach rządu. Powieść kończy się obrazem wielkiej manifestacji robotników maszerującej na Belweder, która może symbolizować początki rewolucji proletariackiej. Wśród protestujących idzie z boku Cezary.
Oprac.Szklane domyNawłoćWiatr od wschoduPlan/Mini.