Oprac.Sceny 1-5Sceny 6-9Int./Char.Plan/MiniWielka Improwizacja
Plan
1. Utwór zaczyna się dedykacją Mickiewicza dla jego przyjaciół z lat studenckich, którzy zginęli w obronie ojczyzny: „Narodowej sprawy męczennikom”. Byli wśród nich Jan Sobolewski, Cyprian Daszkiewicz, Feliks Kółakowski i inni.
2. Prolog. W więziennej celi. Młodzieniec opadający z sił i omdlewający po przesłuchaniu zapisuje na ścianie węglem: „Dnia l.XI.1823 r. zmarł Gustaw i tegoż dnia narodził się Konrad”. Jest to aluzja do śmierci Gustawa, nieszczęśliwego kochanka z „Dziadów” cz. IV, który przybierze teraz w osobie młodzieńca cechy Konrada z poematu „Konrad Wallenrod” – będzie spiskowcem i podstępnie nawiąże walkę z zaborcami.
3. Scena I. Cela, w której znajduje się wielu więźniów. Jest to Wigilia, dlatego udało im się poprosić strażnika, aby zezwolił na wspólne przebywanie. Wymieniają uwagi na temat Nowosilcowa, namiestnika carskiego słynącego z wielkiego okrucieństwa wobec Polaków i Litwinów.
4. Żegota opowiada bajkę o diable. Chciał zniszczyć ziarno dane ludziom przez Boga i zakopał je w ziemi. To aluzja do polskich patriotów niszczonych przez Moskali. Potem wszyscy śpiewają pieśni.5. Scena II. Wielka Improwizacja. Konrad w pierwszej części zastanawia się nad swoją twórczością, ukazuje proces twórczy i możliwości poety. W drugiej części określa siebie terminem „milion”, ponieważ cierpi za cały naród. Ma pretensje do Boga za to, że jest nieczuły na doznawaną przez rodaków niedolę. Wyzywa go na pojedynek serc, oskarża o brak miłości i żąda władzy nad duszami. Na koniec pada zemdlony.
6. Scena III. Cela Konrada. Jest przy nim ksiądz Piotr i modli się.
7. Scena IV. Wieś pod Lwowem. Młoda panienka Ewa modli się i ma widzenie. Widzi Matkę Boską podającą kwiaty małemu Jezusowi.
8. Scena V. Widzenie księdza Piotra. Widzimy leżącego krzyżem księdza. Jest mu dana wizja przyszłości Polski. Jest tu porównanie zaborców do gwoździ i krzyża męki Jezusa. Podobnie Polska musi znosić cierpienia dla dobra świata. Widoczne strumienie kibitek to patrioci wywożeni przez cara na Syberię i śmierć. Jeden z nich o imieniu 44 będzie zbawcą kraju.
9. Scena VI. Widzenie Senatora. Nowosilcow śni o sukcesach i porażkach. Za każdym razem zachowanie otoczenia jest inne.
10. Scena VII. Salon warszawski. Są tu dwa stronnictwa: przy drzwiach patrioci i przy stolikach kosmopolityczna arystokracja. Patrioci rozmawiają o aresztowaniach, miedzy innymi historię Cichowskiego – torturowanego patriotę, a arystokracji rozmawiają o poezji, żałują, iż wyjechał Nowosilcow, bo urządzał on najlepsze bale w stolicy.
11. Scena VIII. Bal u Senatora. Trwa zabawa, a do Senatora przychodzi niewidoma kobieta Rollisonowa, matka jednego z młodych więźniów. Chciałaby się z nim zobaczyć. Ale Nowosilcow nie bardzo chce jej to ułatwić. Kobieta dowiedziała się o tragicznej śmierci syna, wyrzucono go przez okno, pozorując samobójstwo. Senator zaprzecza, chłopak żyje. Wysyłają tam księdza. Ksiądz Piotr przepowiada Konradowi daleką podróż, podczas której ma odnaleźć tajemniczego męża. Pozna go po powitaniu „w Imię Boże”. Konrad chce dowiedzieć się czegoś więcej o tym mężu.
12. Scena IX. Noc dziadów. Na cmentarzu rozgrywa się ceremonia. Kobieta i Guślarz widzą wozy ze skazańcami jadące na północ, a jest wśród nich Konrad.
Mini streszczenie
Utwór zaczyna się dedykacją Mickiewicza dla jego przyjaciół z lat studenckich, którzy zginęli w obronie ojczyzny: „Narodowej sprawy męczennikom”. Byli wśród nich Jan Sobolewski, Cyprian Daszkiewicz, Feliks Kółakowski i inni. Prolog. W więziennej celi. Młodzieniec opadający z sił i omdlewający po przesłuchaniu zapisuje na ścianie węglem: „Dnia l.XI.1823 r. zmarł Gustaw i tegoż dnia narodził się Konrad”. Jest to aluzja do śmierci Gustawa, nieszczęśliwego kochanka z „Dziadów” cz. IV, który przybierze teraz w osobie młodzieńca cechy Konrada z poematu „Konrad Wallenrod” – będzie spiskowcem i podstępnie nawiąże walkę z zaborcami.
Scena I. Cela, w której znajduje się wielu więźniów. Jest to Wigilia, dlatego udało im się poprosić strażnika, aby zezwolił na wspólne przebywanie. Wymieniają uwagi na temat Nowosilcowa, namiestnika carskiego słynącego z wielkiego okrucieństwa wobec Polaków i Litwinów. Żegota opowiada bajkę o diable. Chciał zniszczyć ziarno dane ludziom przez Boga i zakopał je w ziemi. To aluzja do polskich patriotów niszczonych przez Moskali. Potem wszyscy śpiewają pieśni.
Scena II. Wielka Improwizacja. Konrad w pierwszej części zastanawia się nad swoją twórczością, ukazuje proces twórczy i możliwości poety. W drugiej części określa siebie terminem „milion”, ponieważ cierpi za cały naród. Ma pretensje do Boga za to, że jest nieczuły na doznawaną przez rodaków niedolę. Wyzywa go na pojedynek serc, oskarża o brak miłości i żąda władzy nad duszami. Na koniec pada zemdlony. Scena III. Cela Konrada. Jest przy nim ksiądz Piotr i modli się.
Scena IV. Wieś pod Lwowem. Młoda panienka Ewa modli się i ma widzenie. Widzi Matkę Boską podającą kwiaty małemu Jezusowi.
Scena V. Widzenie księdza Piotra. Widzimy leżącego krzyżem księdza. Jest mu dana wizja przyszłości Polski. Jest tu porównanie zaborców do gwoździ i krzyża męki Jezusa. Podobnie Polska musi znosić cierpienia dla dobra świata. Widoczne strumienie kibitek to patrioci wywożeni przez cara na Syberię i śmierć. Jeden z nich o imieniu 44 będzie zbawcą kraju.
Scena VI. Widzenie Senatora. Nowosilcow śni o sukcesach i porażkach. Za każdym razem zachowanie otoczenia jest inne. Scena VII. Salon warszawski. Są tu dwa stronnictwa: przy drzwiach patrioci i przy stolikach kosmopolityczna arystokracja. Patrioci rozmawiają o aresztowaniach, miedzy innymi historię Cichowskiego – torturowanego patriotę, a arystokracji rozmawiają o poezji, żałują, iż wyjechał Nowosilcow, bo urządzał on najlepsze bale w stolicy.
Scena VIII. Bal u Senatora. Trwa zabawa, a do Senatora przychodzi niewidoma kobieta Rollisonowa, matka jednego z młodych więźniów.
Chciałaby się z nim zobaczyć. Ale Nowosilcow nie bardzo chce jej to ułatwić. Kobieta dowiedziała się o tragicznej śmierci syna, wyrzucono go przez okno, pozorując samobójstwo. Senator zaprzecza, chłopak żyje. Wysyłają tam księdza. Ksiądz Piotr przepowiada Konradowi daleką podróż, podczas której ma odnaleźć tajemniczego męża. Pozna go po powitaniu „w Imię Boże”. Konrad chce dowiedzieć się czegoś więcej o tym mężu.
Scena IX. Noc dziadów. Na cmentarzu rozgrywa się ceremonia. Kobieta i Guślarz widzą wozy ze skazańcami jadące na północ, a jest wśród nich Konrad.
Streszczenie
Oprac.Sceny 1-5Sceny 6-9Int./Char.Plan/MiniWielka Improwizacja