Oprac.Część 1aCzęść 1bCzęść 2Część 3Interp./Char.Plan/Mini
10 października
Lubi patrzeć w jej czarne oczy. Jego zdaniem Albert nie jest tak szczęśliwy z Lotą, jak on by był z nią.
12 października
Werter czyta „Pieśni Osjana” zamiast Homera. Widzi jego bohatera pragnącego dotrzeć do ukochanej gwiazdy, ale jest to niemożliwe. Gdyby mógł, chwyciłby za miecz i pomógł temu rycerzowi. „Pieśni Osjana” to dzieło Jamesa Macpersona, szkockiego poety, który korzystał z mitologii Północy. W pieśniach swych narodowy pieśniarz szkocki Osjan, syn Fingala, króla Morwenu (Szkocji) śpiewa o walkach Fingala ze Swaranem, królem Norwegii.
19 października
Czuje pustkę wewnętrzną, którą mógłby zapełnić choć jednym przytuleniem się do Loty.
26 października
U Loty była przyjaciółka i rozmawiały o chorobie i śmierci N. N. Werter słuchał ich w pokoju obok. Zdziwił się, iż one mówią o zbliżającej się śmierci bliskiej osoby w sposób tak obojętny. Zastanawia się też, kim właściwie jest on dla Loty i Alberta. Niby jest blisko nich, a jednak tak daleko.
27 października
Jest zrozpaczony na myśl, jak niewiele może znaczyć dla ludzi uznawanych za przyjaciół. Mimo uczucia, jakimi ich darzy, może okazać się dla nich obojętny.
Wieczorem
Wszystko jest niczym bez niej.
30 października
Wiele razy chciał rzucić się jej na szyję, bo pożąda jej bardzo.
3 listopada
Często kładzie się do łóżka z myślą, aby się nie obudzić, skoro nie może być z nią. Bardzo cierpi z powodu niemożności bycia z nią.
8 listopada
Czasem szklanka wina zachęca go do wypicia całej butelki i Lota mu to wypomina. Mówi, aby o niej pamiętał. Nawet pijany pamięta.
15 listopada
Dziękuje Wilhelmowi za rady i zapewnia, że weźmie je sobie do serca. Cierpi z powodu miłości do Loty. Porównuje swoje cierpienie do cierpienia Jezusa.
21 listopada
Jest oburzony jej przyjaźnią i uległością wobec niego. Nawet nazwała go „Drogi Werterze”. Czy nie wie, jaką krzywdę mu tym wyrządza?
22 listopada
Nie może się modlić do Boga, aby mu ją dał. To niestosowne.
24 listopada
Był u niej i ona widziała jego cierpienie. Nie upadł jednak do jej kolan. Za to Lota usiadła do fortepianu i podziwiał ją całą, była piękna.
26 listopada
Werter odnajduje w literaturze dawnej bohaterów cierpiących tak, jak on teraz cierpi.
30 listopad
Czuje, że popada w obłąkanie, gdyż ściga go widmo. Zamiast na obiad poszedł nad wodę. Spotkał tam chłopaka zbierającego między skałami zioła. Werter dowiedział się od niego, iż zbiera je dla dziewczyny. Ma ona wielkie bogactwa i koronę, lecz zadowoli się jego kwiatami. Matka chłopaka, Henryka, woła go do siebie. Ujawnia prawdę o obłąkaniu syna. Niedawno jeszcze był w szpitalu w kaftanie, gdyż szalał. Nie wiadomo z jakiego powodu.
Werter dochodzi do wniosku, iż człowiek rozumny musi pozbyć się myślenia, aby zdobyć szczęście. Człowiek jest bowiem szczęśliwy, dopóki nie dojdzie do rozumu.Modli się do Boga i prosi o łaskę. Chciałby być szczęśliwy, ale wszystko zależy od Najwyższego.
1 grudnia
Werter dowiaduje się, iż człowiek obłąkany był pisarzem u ojca Loty i w niej się zakochał.
4 grudnia
Werter bardzo cierpi. Lota grała jego ulubione melodie, a on trzymała na kolanach jej młodszą siostrę. Potem uczucia rosły w nim, aż chodził po pokoju i padł jej do nóg, błagając, aby przestała grać. Poprosiła, aby wyszedł i ochłonął.
6 grudnia
Widzi ją zawsze, nawet jeśli zamyka oczy. Cierpi.
CZĘŚĆ III: Wydawca do czytelnika
Werter coraz bardziej popadał w apatię. Był nieszczęśliwie zakochany. Nie mógł ocenić postawy Alberta. Kocha swoją żonę i szanuje ją bardzo. W ogóle nie zmienia się w stosunku do Wertera. Często wychodził z pokoju, gdy Werter przybywał, bo nie chciał robić przykrości przyjacielowi swoją obecnością.
Ojciec Loty zasłabł
, a mimo to chciał jechać do wsi z powodu zabójstwa parobka pewnej wdowy. Werter tam pobiegł. Jego znajomy parobek już był aresztowany. Nikt zatem nie będzie miał wdowy, uświadomił mu Werter. Chciał go bronić. Po powrocie do domu opowiedział komisarzowi i Albertowi o sprawie. Nie rozumieli, jak może bronić skrytobójcę.
Werter zapisał tego dnia, iż nic nie może uratować parobka, ani jego. Także napisał, iż Albert go mierzi i nie lubi go, mimo że jest dobrym człowiekiem.
Albert prosił Lotę
, by nie gościła tak często Wertera, bo ludzie już plotkują. Nie chciał też z nią na temat Wertera rozmawiać.
12 grudnia
Werter cierpi i jest bardzo samotny. Ulubioną dolinę Wahlheim zalała woda odwilży. Miał myśl, aby wszelkie troski pochować pod falami. Zalane było też miejsce, gdzie z Lota rozmawiał pod lipą.
14 grudnia
Werter zaczyna się bać samego siebie. Nie może zebrać myśli i czuje się zagubiony. Chce odejść, popełnić samobójstwo. Jej zrozumienie i współczucie dla niego pozwala mu myśleć o śmierci coraz odważniej. Podejmuje już decyzję ostateczną.
20 grudnia
Dziękuje Wilhelmowi, który zachęca go do powrotu do domu. To niestety nie podoba się Werterowi. Żegna swego przyjaciela.
Tego samego dnia
, w niedzielę, rozmawiał z Lotą. Przygotowywała zabawki dla dzieci pod choinkę, która miała być we czwartek. Obiecała też i dla niego prezent, ale musi przyjść we czwartek dopiero. Prosiła o to, gdyż ludzie już mówią o nich i jego zachowaniu. Jest bardzo namiętny we wszystkim i niespokojny, nadwrażliwy i ona się tego boi. Jest takim dobrym człowiekiem i na pewno istnieją kobiety, które mogą go pokochać. Wybrał ją, ponieważ podnieca go niemożność posiadania jej, gdyż należy do innego. Werter cynicznie zapytał, czy myśli te podsunął jej Albert? Prosi, by nie przychodził przed Wigilią.
Wrócił do siebie i zabronił wchodzić do siebie nazajutrz, dopóki go nie wezwie.
Oprac.Część 1aCzęść 1bCzęść 2Część 3Interp./Char.Plan/Mini