Oprac.Epeisodiony 1-2Epeisodiony 3-5Int./Char.Plan/Mini
PLAN
1. Dowiadujemy się z Prologu o rządach Kreona w Tebach i rodzinie Edypa. Należeli do niej Jokasta – żona, córki Antygona i Ismena, a także bracia Eteokles i Polinejkes.
2. Po bratobójczej wojnie, giną obaj bracia, władzę przejmuje wuj Eteoklesa i Polinejkesa Kreon.
3. W epejsodionie pierwszym Kreon przemawia z dumą i zakazuje pod karą śmierci pochowania zwłok uznanego przez siebie za zdrajcę Polinejkesa.
4. Kreon dowiaduje się o posypaniu zwłok bratanka ziemią, posądza Przewodnika i Strażnika o współudział w tym przestępstwie i nakazuje śledztwo.
5. W stasimonie Chór mówi o tym, że czynu dokonała Antygona z miłości do brata, chcąc ofiarować mu życie wieczne po śmierci. 6. W epejsodionie II podczas śledztwa Antygona przyznaje się, iż posypała ziemią zwłoki brata, o czym wcześniej poinformował króla Strażnik. Zarzuca też wujowi tyranię i przemoc w rządzeniu państwem.
7. Kreon zarzuca spisek Ismenie i Antygonie, ale Antygona wyznaje prawdę, że Ismena jest niewinna. Ta wstawia się za nią u króla.
8. W epejsodionie III Kreon rozmawia z synem Hajmonem. Zwraca mu uwagę, jak wielkie wrażenie na ludzie Teb wywarł czyn Antygony. Prosi o łaskę dla ukochanej.
9. Kreon nakazuje zamurowanie Antygony w grocie zamiast ukamienowania.
10. W epejsodionie IV Antygona jest prowadzona na śmierć. Kreon pogania strażników, jest nieczuły na prośby o łaskę.
11. W epejsodionie V Terezjasz ostrzega Kreona przed gniewem bogów za śmierć Antygony. W końcu król zgadza się na odwołanie wyroku.
12. W exodusie, czyli pieśni kończącej dzieło czytamy o samobójstwie popełnionym w grocie przez Antygonę, a także o samobójstwie z rozpaczy Hajmona i jego matki Eurydyki.
MINI STRESZCZENIE (DO ZESZYTU)
W prologu czytamy o rządach Kreona w Tebach i rodzinie Edypa. Należeli do niej Jokasta – żona, córki Antygona i Ismena, a także bracia Eteokles i Polinejkes. Po bratobójczej wojnie, giną obaj bracia, władzę przejmuje wuj Eteoklesa i Polinejkesa Kreon.
W epejsodionie pierwszym Kreon przemawia z dumą i zakazuje pod karą śmierci pochowania zwłok uznanego przez siebie za zdrajcę Polinejkesa. Polinejkes najechał Teby, ponieważ Eteokles nie chciał oddać mu tronu po rocznym sprawowaniu władzy. Z tego powodu jego wuj uznał go za zdrajcę i zakazał pochówku.
Kreon dowiaduje się o posypaniu zwłok bratanka ziemią, posądza Przewodnika i Strażnika o współudział w tym przestępstwie i nakazuje śledztwo. W stasimonie Chór mówi o tym, że czynu dokonała Antygona z miłości do brata, chcąc ofiarować mu życie wieczne po śmierci.
W epejsodionie II podczas śledztwa Antygona przyznaje się, iż posypała ziemią zwłoki brata, o czym wcześniej poinformował króla Strażnik. Zarzuca też wujowi tyranię i przemoc w rządzeniu państwem. Kreon zarzuca spisek Ismenie i Antygonie, ale Antygona wyznaje prawdę, że Ismena jest niewinna. Ta wstawia się za nią u króla.
W epejsodionie III Kreon rozmawia z synem Hajmonem. Zwraca mu uwagę, jak wielkie wrażenie na ludzie Teb wywarł czyn Antygony. Prosi o łaskę dla ukochanej. Kreon nakazuje zamurowanie Antygony w grocie zamiast ukamienowania. W epejsodionie IV Antygona jest prowadzona na śmierć. Kreon pogania strażników, jest nieczuły na prośby o łaskę.
W epejsodionie V Terezjasz ostrzega Kreona przed gniewem bogów za śmierć Antygony. W końcu król zgadza się na odwołanie wyroku. W exodusie, czyli pieśni kończącej dzieło czytamy o samobójstwie popełnionym w grocie przez Antygonę, a także o samobójstwie z rozpaczy Hajmona i jego matki Eurydyki.
Oprac. Epeisodiony 1-2 Epeisodiony 3-5Int./Char.Plan/Mini