Oprac. Epeisodiony 1-2 Epeisodiony 3-5Int./Char.Plan/Mini
INTERPRETACJA
Głównym wątkiem w utworze jest problem ambicji i pychy rządzących. Król Teb Kreon tak bardzo zasmakował w rządzeniu, zakochał się w swojej pozycji społecznej, że zapomniał o całym świecie: religii i bogach, rodzinie i skromności, a także o pojmowaniu sprawiedliwości. Jego siostrzeńcy Eteokles i Polinejkes nie potrafili dojść do porozumienia i z tego powodu wybuchła wojna. Pochłonęła ona obu braci, ale sprawiedliwość była po stronie Polinejkesa.
Kreon tego nie rozumiał i nie uszanował praw religijnych. Mówiły one, że każdy człowiek ma prawo do godnego pochówku i chowanie zmarłych jest obowiązkiem żyjącej rodziny. W przeciwnym razie Polinejkes nie mógł liczyć na życie wieczne.
Antygona jest bardzo odważną dziewczyną i zakaz Kreona postanawia zignorować, ponieważ jest to prawo bezduszne i niesprawiedliwe, pomijające prawo boskie. Była odważna zasypując zwłoki brata garścią ziemi, przyznała się do tego, przyjęła karę i potem w grocie dokonała samobójstwa, bo nie chciała umierać w mękach, dusząc się bez powietrza lub z głodu czy pragnienia. Wierzyła, że czyni dobrze i jest przykładem idealistki. To taki człowiek właśnie, dla którego ważniejsze są zasady i ideały, gotowa jest dla nich poświęcić nawet życie. To postać pozytywna.
Z kolei Kreon dopiero po fakcie śmierci Antygony, syna Hajmona i żony Eurydyki dostrzega, jaki wiele stracił. To może być przestroga dla innych sprawujących władzę. Nie powinni kierować się w życiu wyłącznie ambicjami, żądzą dominacji i ustalania zasad postępowania. Z jednej strony miał rację, krytykując postawę Polinejkesa, ale zapomniał o tym, iż jako wuj mógł wpłynąć także wcześniej na Eteoklesa, aby ten ustąpił bratu tron.
Najwyraźniej kłótnia i bratobójcza wojna były mu na rękę, gdyż zagarnął po nich władzę, mimo iż żyły dwie siostry poległych królewiczy. Ogromną odwagę, miłość i przywiązanie wykazali Hajmon i Eurydyka. Śmierć ukochanych uznali za swoją klęskę i nie chcieli żyć po śmiertelnym rozstaniu.
Samobójstwo to nie jest dobre rozwiązanie, wszak nie było tak wielką karą dla Kreona, jaką był jego zakaz pochówku zdrajcy Teb, skazanie tym samym Polinejkesa na wieczne potępienie, a także śmierć w grocie Antygona, na jaką skazał dziewczynę. Kreonowi należała się całkiem inna równie okrutna kara. Był bardzo zaślepiony swoim stanowiskiem i władzą.
O czym się nie mówi, analizując postępowanie Kreona?
Otóż podczas ataku wojsk siedmiu wodzów na Teby, wśród nich był Polinejkes (Polinik), wróżbita Tejrezjasz przepowiedział przyszłość i skutki wojny. Tebańczycy wygrają z najeźdźca pod warunkiem, że ktoś z rodu Spartów odda dobrowolnie swoje życie.
Syn Kreona Megareus rzucił się w przepaść, ponosząc śmierć na miejscu w jaskini smoka. Być może ta śmierć znieczuliła serce Kreona. Nie tylko więc bracia bliźniacy Antygony zginęli.
Nie wrócił z wyprawy przeciwko Tebom żaden z wielkich rycerzy oprócz Adrastosa (Adrast) – króla Argos. Polegli natomiast: wróżbita Amfiaraos (Amfiaros), Hippomedon, Kapaneus, Partenopajos, Polinik, Tydeus. Jakiś czas po klęsce Adrastos wyruszył ponownie pod Teby z synami wielkich rycerzy i zdobył miasto.
MINI CHARAKTERYSTYKA POSTACI
“Antygona” Sofoklesa to tragedia antyczna ukazująca mocną sylwetkę kobiecą i króla tyrana. Tytułowa bohaterką jest córka króla Teb Edypa. Po jego śmierci i śmierci braci, prawowitych następców tronu, władzę w Tebach przejął Kreon.
Zakazał on pochówku zwłok Polinejkesa, oskarżając go o zdradę. Antygona przeciwstawiła się temu, ponieważ dla niej prawa boskie, religijne znaczyły więcej. Pochowanie zwłok brata należało do obowiązków rodziny, ale też było warunkiem życia po śmierci zmarłego. Siostrzana miłość doprowadziła bohaterkę do śmierci. Zdawała sobie sprawę z tego, co ją czeka a mimo wszystko poświęciła się dla brata. Była odważna, wspaniałomyślna i bezkompromisowa, wierzyła w zasady, jakie jej wpojono i szanowała prawa boskie.
Potrafiła też powiedzieć prawdę w oczy wujowi, że jest tyranem. Jej postępowanie zasługuje na podziw. Z kolei Kreon jest przykładem króla i człowieka bezwzględnie dążącego do uzyskania pełni władzy. Po śmierci siostrzeńców mógł przejąć władze w Tebach i postępowanie Antygony było mu na rękę.
Była taka chwila, w której oskarżył o współudział w pochówku Antygonę wraz z Ismeną. Gdyby obie zginęły, nie musiałby się martwić o sukcesję po Edypie, ale Antygona nie przyjęła ofiary Ismeny i powiedziała całą prawdę. Samobójcza śmierć Hajmona i Eurydyki, syna i żony, zaskoczyła Kreona, ale nie zmieniła. Był zatwardziałym i zapatrzonym w siebie egoistą.
Oprac. Epeisodiony 1-2 Epeisodiony 3-5Int./Char.Plan/Mini